Πάνω από μία δεκαετία τα σπίτια των πολιτικών προκαλούν στην Ελλάδα πολιτικές θύελλες. Νωρίτερα ξέραμε μόνο τα παραδείγματα της Δύσης. Ο μακαρίτης ο Μπερεγκοβουά, πρωθυπουργός του Μιτεράν, υπήρξε ο πρώτος αυτόχειρας πολιτικός επειδή δανείστηκε χρήματα από φίλο του επιχειρηματία για να αγοράσει ένα τριάρι στο Παρίσι. Ο συντηρητικός πρώην δήμαρχος της Λυών Μισέλ Νουάρ κατέληξε στη φυλακή για μια βίλα στις Κάννες. Στα καθ' ημάς οι περιπτώσεις παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας. Από τη ροζ βίλα της Εκάλης ως το άσπρο σπίτι των Παπανδρέου στο Ψυχικό και από εκεί στη «βίλα του Τσοβόλα» και στο «δανεικό» διαμέρισμα του κ. Ευ. Μαλέσιου αποδεικνύεται ότι στην ελληνική πολιτική σκηνή οι κατοικίες των πολιτικών εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από κάποια «κέντρα» και συμφέροντα είτε για να ξεκαθαριστούν επιχειρηματικοί λογαριασμοί - σύμφωνα με μια εκδοχή - είτε για να πληγούν συγκεκριμένα πρόσωπα και κυβερνητικά σχήματα.
Η κατοικία χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά ως πολιτικό όπλο, διότι πιθανόν στην κοινωνία μας το ιδιόκτητο σπίτι παραμένει η πιο διαδεδομένη φαντασίωση. Ηδη από τον Ζαν Ζακ Ρουσό γνωρίζουμε ότι η Ιστορία ξεκινάει με την ιδιοκτησία. Από τη στιγμή που κάποιος μέτρησε ένα κομμάτι γης και είπε «αυτό είναι δικό μου», ο άνθρωπος μπήκε στον ιστορικό χρόνο. Είτε πλούσιοι είτε φτωχοί, όλοι θέλουμε να βάλουμε το κεφάλι κάτω από το «δικό μας κεραμίδι». Από την αρχή αυτή δεν θα ξεφύγουν οι πολιτικοί μας. Τα «κωλόσπιτα», όπως είχε αποκαλέσει με τη μοναδική του αμεσότητα τη βίλα της Εκάλης ο κ. Ευ. Γιαννόπουλος, πρόσθεσαν πολλούς πονοκεφάλους στους πολιτικούς. Πρόσφατα ο κ. Μαλέσιος έχασε το υπουργείο του για ένα «δανεικό» τριάρι στα Μελίσσια. Τώρα ήρθε η σειρά του κ. Χρ. Πρωτόπαπα να «απολογηθεί» - αδίκως - γιατί θέλει το δικό του κεραμίδι.
Η πιο διάσημη ελληνική σάγκα ιδιόκτητου σπιτιού παραμένει η ροζ βίλα της Εκάλης. Παρά την προτίμησή του στις μονοκατοικίες, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε ποτέ δικό του κεραμίδι. Το άσπρο σπίτι που βρίσκεται στο Παλαιό Ψυχικό, επί της οδού Γκύζη 58, είναι μια σεμνή μονοκατοικία 280 τ.μ. που ανήκε στη μητέρα του Σοφία Μινέικο. Παρ' ότι η οικογένεια έμεινε εκεί ως το 1967, όπου και συνελήφθη ο Ανδρέας Παπανδρέου το βράδυ της δικτατορίας, το άσπρο σπίτι του Ψυχικού πουλήθηκε και το Καστρί δεν ανήκε στον πρώην πρωθυπουργό. Κανένας δεν διανοήθηκε ποτέ να πλήξει τον ιδρυτή του ΠαΣοΚ για τα ιστορικά αυτά οικογενειακά σπίτια. Και μόνο όταν η δεύτερη σύζυγός του κυρία Δήμητρα Λιάνη διαμόρφωσε ερήμην του Ανδρέα Παπανδρέου το σχέδιο εγκατάστασης σε ιδιόκτητη και χλιδάτη βίλα στην Εκάλη ξέσπασε το πολιτικό σκάνδαλο.
Η ροζ βίλα έπληξε τον πρώην πρωθυπουργό γιατί συνδυάστηκε με την «ιδεολογία της Ελούντας» και την παρακμιακή χλιδή του περιβάλλοντός του. Πριν από αυτό δεν είχε παρουσιαστεί ανάλογο κρούσμα στο ΠαΣοΚ. Μόνο το 1987 ο μακαρίτης Μένιος Κουτσόγιωργας είχε πάει μια κρουαζιέρα στην Καραϊβική και παραλίγο να πέσει η κυβέρνηση.
«Ροζ βίλα της παρακμής» είχε αποκαλέσει την οικία Παπανδρέου της Εκάλης ο κ. Θ. Πάγκαλος σε μια συνέντευξη που παραχώρησε το 1996 και στην οποία είχε πει μια σοφή κουβέντα: ότι δεν του άρεσε η λογική του πράγματος· ότι δεν καταλάβαινε γιατί ο αρχηγός μιας σοσιαλιστικής παράταξης επέλεξε(;) να ζήσει σε ένα προάστιο όπου ζουν οι πλούσιοι, σε σπίτι νεόπλουτης αισθητικής, και ότι αυτή την επιλογή την έβρισκε εξαιρετικά ενοχλητική. Το ερώτημα του κ. Πάγκαλου, γιατί δηλαδή ένας σοσιαλιστής ή έστω κεντροαριστερός ή απλώς προοδευτικός πολιτικός αισθάνεται την ανάγκη να υιοθετήσει τα εξωτερικά γνωρίσματα και τον τρόπο ζωής της οικονομικής ολιγαρχίας, μιλούσε στην καρδιά μιας μεγάλης μερίδας των οπαδών και ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ. Γι' αυτό και το θέμα της ροζ βίλας της Εκάλης έλαβε τεράστιες πολιτικές διαστάσεις.
Τη δεκαετία του '80, αντίθετα, δεν ετίθετο στην πολιτική θέμα με τα πλουσιόσπιτα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έζησε 60 χρόνια σε σπίτια μισθωμένα ή δανεισμένα και αμέτρητα μερόνυχτα σε ξενοδοχεία. Ως το 1951 που παντρεύτηκε ζούσε στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου «Αθηνών», γωνία Σταδίου και Κοραή. Κατά την πρώτη πρωθυπουργία του το σπιτικό του ήταν σε μια πολυκατοικία της οδού Καρνεάδου, στο Κολωνάκι, ένα λιτό διαμέρισμα που δεν σήκωνε «μεγάλη ζωή», πολυπρόσωπες συγκεντρώσεις και δεξιώσεις. Στη μεταπολίτευση έμενε σε ένα τριάρι στον τέταρτο όροφο της άσπρης πολυκατοικίας στην οδό Ηρώδου Αττικού που είχε νοικιάσει από τον επιχειρηματία Λεβέντη. Και μόνο προς το τέλος της καριέρας του έχτισε το μεγάλο σπίτι της Πολιτείας, χωρίς χλιδή και επιδεικτική διακόσμηση.
Τα σπίτια στην οικογένεια Καραμανλή αποτελούν εξάλλου ιστορική παρακαταθήκη με ισχυρούς συμβολισμούς και όχι τεκμήρια πλουτισμού. Γι' αυτό επέλεξε να τα κληροδοτήσει ο ιδρυτής της ΝΔ στα δύο ανίψια που φέρουν το όνομά του. Το περίφημο σπίτι στην Πρώτη Σερρών κληρονόμησαν εξ αδιαιρέτου οι δύο ανιψιοί Καραμανλή και το 1/3 της οικίας στην Πολιτεία που ανήκει στον ιδρυτή της ΝΔ το άφησε στον κ. Κ. Καραμανλή, αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Χρειάστηκε να φτάσουμε στην άκρως πολωτική δεκαετία του '90 για να χρησιμοποιηθεί το εξοχικό του κ. Κ. Μητσοτάκη στο Ακρωτήρι Χανίων, «η βίλα με τους σαράντα καμπινέδες», όπως υπερβολικά και αναληθώς απεκλήθη - ένδειξη πλουτισμού με αδιαφανή μέσα, σύμφωνα με τους καταγγέλλοντες -, ως πολιτικός μοχλός εναντίον της κυβέρνησης της ΝΔ.
Για τα σπίτια τους «χτυπήθηκαν» από τον Τύπο και δύο πολιτικοί που ανήκουν στον αριστερό χώρο. Ο κ. Δ. Τσοβόλας εβλήθη για τη «βίλα στη Βούλα» και η κυρία Μαρία Δαμανάκη για τη «βίλα στον Διόνυσο». Οι «αποκαλύψεις» κρίθηκαν ως πολιτικές επιθέσεις και έληξαν στα δικαστήρια με μηνύσεις και αγωγές. Δεν είχαν απήχηση στην κοινή γνώμη ούτε συνέχεια φυσικά. Ο γνώμονας όμως των επιθέσεων ήταν κοινός από την εποχή της ροζ βίλας· καλώς ή κακώς, στην πολιτική μετρούν τα σύμβολα. Τι δουλειά μπορεί να έχει ένας προοδευτικός πολιτικός που πονάει τον απλό πολίτη με τους πλούσιους και τον τρόπο ζωής τους; ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ Η «λογική της Μυκόνου» χτυπάει δυο φορές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου